System sygnalizacji włamania i napadu MAP5000

System sygnalizacji włamania i napadu MAP5000 - poradnik projektanta i instalatora

Czym zabezpieczać duże obiekty?

Rynek systemów sygnalizacji włamania i napadu (SSWiN) w Polsce zdobyty jest przez konwencjonalne rozwiązania. Systemy firm Satel czy Risco są najczęściej wybierane przez naszych klientów – i jak najbardziej zgadzam się z ich wyborem. Jest jednak jedno „ale”. Systemy te służą głównie do zabezpieczenia obiektów małych i średnich, np. domów jednorodzinnych, banków, sklepów, biur itp. Co w przypadku, gdy chcemy zabezpieczyć obiekty cechujące się znacznie większą kubaturą – drapacze chmur, hale przemysłowe, stadiony, lotniska? Tradycyjne centrale alarmowe posiadają niestety pewne ograniczenia, których nie jesteśmy w stanie obejść – chodzi mi tutaj głównie o liczbę możliwych do podłączenia urządzeń. Problematyczna staje się również struktura systemów konwencjonalnych, tzn. związana z nimi konieczność prowadzenia osobnego przewodu do pojedynczego urządzenia (topologia gwiazdy). Kolejnym aspektem, który coraz częściej ma znaczenie przy projektowaniu systemów zabezpieczeń jest integracja programowa systemów w obrębie jednej platformy – dedykowanego systemu zarządzania. System MAP5000 integruje się bez problemu z systemem Building Integration System (BIS) firmy Bosch za pośrednictwem protokołu OPC. Przy tradycyjnych systemach często taka integracja w ogóle nie jest możliwa lub wymaga przygotowania specjalnego interfejsu programistycznego.

W niniejszym blogu postaram się przedstawić przewagę systemu alarmowego MAP5000 firmy Bosch nad tradycyjnymi rozwiązaniami w przypadku zabezpieczenia obiektów dużych i bardzo dużych, omówić najważniejsze zasady projektowania tego systemu oraz pokazać, w jaki sposób należy dokonać połączenia z centralą i przeprowadzić wstępną konfigurację.

Zalety struktury MAP5000

Jeżeli nie Miałeś/aś wcześniej styczności z MAP5000 to w celu lepszego zrozumienia treści bloga zapoznaj się proszę z najważniejszymi elementami systemu:
- centrala alarmowa ICP-MAP5000-2,
- zasilacz IPP-MAP0005-2,
- moduł pętlowy ICP-MAP0010,
- klawiatura IUI-MAP0001-2.

W treści będę regularnie nawiązywał do tych urządzeń oraz tłumaczył ich rolę i możliwości.

Poniżej przedstawiona jest najprostsza, ale jednocześnie w pełni funkcjonalna struktura systemu:

Przewagą systemu firmy Bosch nad innymi producentami jest możliwość łączenia czujek dozorowych (i nie tylko) w pętli. W systemie znalazła zastosowanie technologia LSN, znana głównie z systemu sygnalizacji pożaru firmy Bosch. Dzięki niej odpowiednie urządzenia wspierające LSN (również czujki, moduły, czy sygnalizatory pożarowe) można łączyć za pomocą jednego (!) przewodu. Stanowi to ogromne ułatwienie dla instalatora, ponieważ nie musi prowadzić osobnego przewodu dla pojedynczego urządzenia. Ogranicza to również koszty związane z okablowaniem i wykonaniem instalacji. Połączenie pomiędzy urządzeniami odbywa się za pośrednictwem przewodu dwużyłowego (typowo 2x0,8 lub 2x1, ekranowany) lub dwóch przewodów dwużyłowych, jeżeli chcemy dodatkowo doprowadzić zasilanie zewnętrzne do elementu (bezpośrednio z wyjścia AUX na module pętlowym). Na jednej pętli LSN możliwe jest podłączenie 127 urządzeń, z tym że należy pamiętać o maksymalnym poborze prądu przez wszystkie urządzenia – 300mA. Nie należy również przekraczać maksymalnej długości pętli – 1000m. Te wszystkie „ograniczenia”, tak czy inaczej pozwalają na tworzenie rozległych obszarów dozorowania.

Co w przypadku, gdy chcemy do naszego systemu „wpiąć” czujki lub sygnalizatory konwencjonalne? Umożliwia to moduł wejść/wyjść ISP-EMIL-120, który instalowany jest na pętli LSN, ale można do niego dołączyć do 6 czujek konwencjonalnych dowolnego producenta, a za pośrednictwem modułów przekaźnikowych IMS-RM możliwe jest także dołączenie sygnalizatorów. Dzięki temu system jest elastyczny – pozwala na integrację sprzętową z istniejącymi na obiekcie urządzeniami konwencjonalnymi. Innym zastosowaniem może być przygotowanie instalacji przeciwwłamaniowej w zabudowie wielorodzinnej – każde z mieszkań może być wyposażone w moduł EMIL i na bazie tego modułu, na życzenie klienta, może być wykonany niewielki system alarmowy. Przykładowy schemat podłączenia modułów EMIL, IMS-RM oraz czujników i sygnalizatora:

ISP-EMIL-120 znajduje się w obudowie, która może być zabezpieczona antysabotażowo. W obudowie znajduje się miejsce na montaż dwóch modułów IMS-RM. Moduł EMIL musi być zasilony zewnętrznie (w przeciwieństwie do innych urządzeń pracujących na pętli LSN, np. czujek ruchu), dlatego często wykorzystuje się dodatkowe dwie żyły zasilające wychodzące z wyjścia AUX na module pętli dozorowej. Należy pamiętać, że wyjścia AUX nie zapętlamy. Traktujemy je jako odgałęzienie, służące jedynie zasileniu EMIL:

Możliwości sprzętowe MAP5000

Znamy już możliwości pojedynczej pętli LSN oraz wiemy, że w razie konieczności możemy dołączyć do systemu czujki i sygnalizatory konwencjonalne. Skupię się teraz na sprzętowej kubaturze systemu. Pojedyncza centrala alarmowa MAP5000 obsłuży maksymalnie:
• 8 modułów pętlowych,
• 32 klawiatury,
• 32 zasilacze,
• 8 rozdzielaczy magistrali ICP-MAP0012,
• 1 moduł DE ICP-MAP0007-2.

Struktura systemu oparta jest o magistralę zewnętrzną i wewnętrzną. Magistrala wewnętrzna może mieć długość maksymalnie 3m i prowadzona jest tylko w obrębie obudowy głównej systemu. Łączymy więc na niej zasilacz systemowy, moduły pętlowe, centralę oraz moduł DE. Natomiast magistrala zewnętrzna standardowo osiąga długość do 1000m, przy czym istnieje możliwość jej wydłużenia, poprzez zastosowanie dodatkowych rozdzielaczy magistrali ICP-MAP0012. Rozdzielacz rozbudowuje magistralę o dwa maksymalnie 500-metrowe odgałęzienia, dlatego na pierwszym rysunku długość magistrali zewnętrznej jest podana jako max. 9000m. Na magistrali zewnętrznej łączymy klawiatury, dodatkowe zasilacze, moduły pętlowe oraz rozdzielacze (nie ma możliwości podłączenia modułu DE). Każdą z magistrali należy terminować rezystorem końca linii 120Ω.

System wydaje się bardzo prosty w projektowaniu – wystarczy zadbać o odpowiednią liczbę modułów pętlowych i nie przekroczyć dopuszczalnych długości pętli i magistrali. Niestety, moim zdaniem, piętą achillesową systemu jest wysoka „prądożerność” w szczególności klawiatur. Aby dobrze zaprojektować system MAP5000, trzeba zwracać uwagę przede wszystkim na zapewnienie odpowiedniego zasilania poszczególnych komponentów. W instrukcji instalacji systemu przytoczone jest pojęcie „segmentu zasilania”. Zasilacz posiada dwa wyjścia zasilania o łącznej wydajności 3,2A oraz dwa wyjścia magistralowe. Zasilacz w obudowie głównej systemu jest w stanie dostarczyć prąd do modułów pętlowych, ewentualnego modułu DE oraz centrali w ramach magistrali wewnętrznej. Na wyjściu magistrali zewnętrznej z centrali mamy do dyspozycji max. 1,6A. Według instrukcji instalacji do pierwszego segmentu zasilania możemy dołączyć jedynie 2 klawiatury na magistrali zewnętrznej, a prąd rozruchowy klawiatury to nawet 800mA. W dalszym etapie instrukcja pozwala na dołączenie do kolejnych segmentów zasilania nawet 8 klawiatur – jest to więc pewnego rodzaju nieścisłość. Oczywiście, przy pierwszym segmencie zasilania na wyjściu magistrali zewnętrznej mamy do dyspozycji max. 1,6A, ale prąd rozruchowy klawiatury wg karty katalogowej to 200mA, a nie 800mA jak mówi instrukcja. Prąd rozruchowy klawiatury był również mierzony przez naszych kolegów z Boscha, a wynik to ok. 150mA. W związku z tym instrukcja nie podaje realnych możliwości systemu – w rzeczywistości pierwszy segment zasilania obsłuży 4, 5, a nawet więcej klawiatur (wszystko zależy też od odległości pomiędzy klawiaturami). Przy bilansie prądowym należy jeszcze uwzględnić prąd pobierany przez moduły pętlowe – jeżeli są one w znacznym stopniu obciążone przez elementy na pętli LSN, a dodatkowo wykorzystujemy wyjścia AUX, to prąd na magistrali zewnętrznej może być niższy niż 1,6A.

Pomiędzy kolejnymi segmentami zasilania należy prowadzić tylko 3-żyłowe okablowanie (bez uwzględnienia żyły +28V). Cały system MAP5000 oparty jest o napięcie na poziomie 24VDC (nie jak w przypadku tradycyjnych systemów 12VDC).

Przykładowy następny segment zasilania:

Pojedynczy segment zasilania jest w stanie dostarczyć energii ośmiu klawiaturom, przy czym należy pamiętać o maksymalnych odległościach pomiędzy nimi:

Zastosowanie rozdzielacza magistrali oraz modułu pętlowego w segmencie zasilania:

Inne przykłady zestawienia komponentów w segmencie zasilania i dodatkowe bardziej szczegółowe informacje można uzyskać czytając instrukcję instalacji systemu MAP5000. W przypadku wątpliwości co do odpowiedniego „rozmieszczenia” zasilaczy w systemie można skontaktować się również z naszym działem technicznym.

Dobór akumulatorów w systemie MAP5000

Tak jak wcześniej wspominałem system zasilany jest napięciem 24VDC - w związku z tym konieczne jest szeregowe łączenie akumulatorów 12VDC. Architektura systemu powoduje to, że wymagane pojemności akumulatorów są większe niż w tradycyjnych systemach konwencjonalnych.

Z tych powodów baterie przy zestawieniu urządzeń potrafią generować znaczne, dodatkowe koszty.
W ofercie firmy Bosch znajdują się 3 rodzaje obudów, które pomieszczą określone baterie:
• obudowa główna ICP-MAP0111 – może pomieścić 1 centralę, 1 moduł DE, 1 zasilacz, 4 moduły pętlowe i 2 akumulatory o pojemności max. 40Ah,
• obudowa rozszerzeń ICP-MAP0120 – może pomieścić 1 zasilacz, 2 moduły pętlowe i 2 akumulatory o pojemności max. 18Ah,
• obudowa zasilania dodatkowego ICP-MAP0115 – może pomieścić 1 zasilacz i 4 akumulatory o pojemności max. 40Ah.

W systemie z reguły znajduje się jedna obudowa główna. Kolejne segmenty zasilania oparte są o obudowy rozszerzeń i zasilania dodatkowego. W doborze odpowiedniej pojemności akumulatorów pomaga specjalistyczny kalkulator, który można pobrać na stronie internetowej dedykowanej MAP5000 (link udostępniamy po kontakcie z naszym działem).

Na portalu znajdują się również oprogramowanie do konfiguracji systemu RPSforMAP, firmware’y instrukcje itd. W przypadku problemów ze zrozumieniem zasad działania kalkulatora można kontaktować się z naszym działem technicznym. Należy pamiętać, aby wyliczając pojemność akumulatorów każdy segment zasilania rozpatrywać osobno. Akumulatory należy rozmieszczać stosownie do obciążenia każdego z segmentów. Akumulatory w pierwszym segmencie zasilania nie wpływają na zmniejszenie pojemności akumulatorów z kolejnych segmentów. Wynik kalkulatora, np.:

oznacza, że musimy umieścić w segmencie zasilania dwa akumulatory 12VDC o pojemności minimum 19Ah.

MAP5000 – pozostałe informacje

1. MAP5000 spełnia wymogi Grade 3.
2. Możliwe jest uzyskanie 12VDC napięcia zasilania (np. do zasilenia sygnalizatorów) przy zastosowaniu konwertera ICP-MAP0017, który przekształca 24VDC na 12VDC (podłączony do osobnego wyjścia 500mA na zasilaczu).
3. Moduł DE posiada dedykowane wyjścia do podłączenia sygnalizatorów (24VDC) o maksymalnym natężeniu 1A na wyjściu.
4. Możliwe jest sieciowanie central za pośrednictwem sieci IP (centrala posiada wbudowany port Ethernet).
5. System MAP5000 integruje się z pozostałymi systemami zabezpieczeń firmy Bosch poprzez system integrujący BIS (po protokole OPC).
6. W ofercie Bosch znajdują się różnego rodzaju urządzenia pracujące na pętli LSN: czujka ruchu, czujka dualna (Grade 3), kontaktrony (również z Grade 3), czujka sejsmiczna, czujka zbicia szkła, przycisk napadowy.
7. Moduł EMIL jest zgodny ze stopniem zabezpieczenia Grade 3, a więc za jego pośrednictwem mogą być dołączone urządzenia konwencjonalne z Grade 3, zachowując przy tym stopień bezpieczeństwa całego systemu.

Program do konfiguracji RPSforMAP – połączenie z centralą

Paczkę z oprogramowaniem do konfiguracji systemu można pobrać ze strony dedykowanej MAP5000 (link udostępniamy po kontakcie z naszym działem):

Sam proces instalacji aplikacji nie jest skomplikowany. Przy pierwszym uruchomieniu programu pojawi się okno logowania. Domyślne dane logowania: login: admin; hasło: default:

Program za pierwszym razem otwiera się z interfejsem w języku niemieckim. Aby zmienić język na polski, należy przejść do zakładki Ansicht i wybrać ikonę Sprachen oraz stosowny język:

W zakładce Administracja wybierając pozycję Operat. Możliwa jest zmiana hasła operatora admin, stworzenie nowego operatora o określonych uprawnieniach (zestaw uprawnień tworzymy w opcji Role) oraz przypisanie wybranego języka do danego interfejsu operatora:

Zanim połączymy się z centralą, należy przygotować środowisko konfiguracyjne. Tworzymy nowy szablon konfiguracji:

Okno, które interesuje nas w pierwszej kolejności to Menedżer sprzętu (umieszczony z lewej strony). Zawiera on 4 sekcje: właściwości dotyczące panelu głównego, konfigurację wbudowanych w panelu wejść i wyjść oraz ustawienia wewnętrznej i zewnętrznej magistrali danych. Należy w odpowiedni sposób dodać urządzenia na magistralach w programie, tak, aby odpowiadały komponentom pracującym w rzeczywistości w systemie. W moim przypadku wszystkie urządzenia znajdują się na magistrali wewnętrznej:

Po dodaniu wszystkich urządzeń podłączonych do magistrali należy wpisać we właściwościach ich numery ID, które powinny znajdować się na odwrocie obudowy:

Numeru ID panelu głównego nie trzeba wprowadzać, ponieważ zostanie on automatycznie sczytany przy połączeniu z centralą.

Połączenia z centralą dokonamy poprzez tzw. „Direct Connect”, czyli połączenie bezpośrednie komputera z centralą za pomocą kabla sieciowego. W pierwszej kolejności należy ustawić stały adres IP naszej karty sieciowej:

Następnie należy zapisać w programie RPS naszą konfigurację. W przeciwnym razie opcja Połącz na pasku narzędzi jest wyszarzała. Klikamy Połącz i wybieramy pozycję przez Direct Connect:

Po wyborze właściwej karty sieciowej panel główny powinien się wyświetlić w liście wyszukanych urządzeń. Jeżeli urządzenie nie pojawiło się na liście, należy:
1. Wyłączyć zaporę systemu Windows (za pośrednictwem antywirusa).
2. Dodać regułę do Microsoft FireWall w postaci dostępu do RPSforMAP.
3. W ostateczności wyłączyć całkowicie antywirusa.
4. Rozłączyć się z siecią Wi-Fi.
5. Wyłączyć wirtualne karty sieciowe.
6. Wypiąć wtyczkę RJ45 od panelu i wpiąć ją ponownie.
W moim przypadku konieczne było wyłączenie zapory w programie antywirusowym oraz rozłączenie z Wi-Fi.

Po wybraniu centrali i zatwierdzeniu przyciskiem Ok program nawiązuje połączenie z panelem. Wyskoczą kolejne okienka dialogowe, które należy potwierdzić i wyrazić zgodę na nadpisanie ID centrali w konfiguracji. Finalnie może pojawić się nam okienko informujące o błędzie komunikacji:

Należy sprawdzić, czy ID panelu głównego zostało prawidłowo wypełnione w konfiguracji i ponownie nawiązać połączenie z panelem poprzez Direct Connect (wykonać te same kroki co poprzednio). Po ponownej próbie połączenia powinny pojawić się monity dotyczące synchronizacji czasu centrali oraz zielony wskaźnik w prawym dolnym rogu środowiska Połączono:

Przywracanie ustawień fabrycznych centrali i wgrywanie firmware

W moim przypadku centrala przed rozpoczęciem konfiguracji została przywrócona do ustawień fabrycznych. W związku z tym w prawym dolnym rogu pojawiło się:

Po przywróceniu ustawień fabrycznych centrala uruchamia się w trybie „failsafe”. Trzeba wgrać na nowo firmware. Najnowszy firmware do centrali został pobrany w paczce z oprogramowaniem RPS. Aby wgrać nowy firmware centrali, wystarczy wybrać pozycję Aktual. oprog. na pasku narzędzi, następnie Opr. wbud. panelu i wybrać stosowny plik:

UWAGA! Przed wgraniem nowego firmware centrali, która została wcześniej skonfigurowana należy wykonać backup systemu:

Procedura wgrywania nowego firmware może trochę potrwać. Ponowne połączenie z centralą należy nawiązać, dopiero gdy dioda na centrali przestanie szybko migać i zacznie świecić światłem ciągłym (stan normalnej pracy). Po ponownym połączeniu centrala nie pracuje już w trybie „failsafe”:

Procedura przywrócenia panelu do ustawień fabrycznych jest następująca:
1. Odłączyć centralę od zasilania.
2. Odłączyć od płyty głównej tamper.
3. Trzymać wciśnięty przycisk instalatora.
4. Podłączyć centralę do zasilania trzymając przycisk.
5. Trzymać wciśnięty przycisk instalatora przez kolejne ok. 25 sekund.
6. Zwolnić przycisk. Dioda powinna zacząć szybko migać.
7. Podłączyć tamper.

Na wyświetlaczu panela sterowania powinien pojawić się komunikat „Inicjowanie (oczekiwanie na wartość Baud)” (komunikat może wyświetlać się w innym języku niż w języku polskim). W momencie, gdy dioda LED na panelu zacznie świecić światłem ciągłym, system jest gotowy do pracy.

Przygotowanie środowiska RPS – ciąg dalszy

Na dole okna środowiska należy poszukać zakładki Lista bł. i ją rozwinąć. Aby wgrać konfigurację do systemu należy pozbyć się błędów krytycznych:

Klikamy dwukrotnie na pierwszy od góry błąd o ID nr 5 – program automatycznie przekieruje nas do pola, w którym należy zmienić hasło Instalatora. Po zmianie hasła błąd powinien zniknąć. Klikamy dwukrotnie na drugi błąd związany z modułem DE. Pole Zezwól na raportowanie zdarzeń ustawiamy jako Nie. Błąd wyświetla się, ponieważ w naszym drzewie urządzeń nie posiadamy dodanego modułu DE.

Zostały nam 2 błędy związane z hasłem Systemu Zarządzania i hasłem programu RPS. Nie klikamy na nie dwukrotnie. Szukamy na pasku narzędzi ikony żółtego klucza Zmień hasło. Wyświetli się okno do zmiany hasła. Bieżące hasło to 9999999. Po zmianie hasła błędy krytyczne powinny zniknąć. Domyślne hasło Systemu Zarządzania to 999999. Po usunięciu błędów i zapisaniu konfiguracji jest ona gotowa do wysłania do centrali. Na pasku narzędzi należy odnaleźć pole Wyślij.

Sczytywanie urządzeń podłączonych na pętli dozorowej

Jeżeli na naszej pętli dozorowej podłączone są już fizycznie urządzenia, możemy je sczytać do programu. Przechodzimy do pod zakładki dotyczącej naszej bramy LSN. Z prawej strony ekranu powinno wyświetlić się pole Działania:

Wybieramy Pobierz dost. funkcje diagnostyczne, następnie Rozpocznij autom. wykrywanie. Po autodetekcji program powinien ukazać listę kolejnych elementów znajdujących się na pętli LSN. Jeżeli części naszych urządzeń nie ma na liście albo widoczne są np. dwie osobne listy, oznacza to, że okablowanie nie jest w pełni poprawnie poprowadzone (najczęstszą przyczyną jest przerwa w obwodzie). Przy nieodpowiednim podłączeniu elementu na liście mogą się również pojawić znaki zapytania.

Program pokaże nam obciążenie prądowe pętli (2), a znalezione urządzenia pojawią się w drzewie menedżera (1):

Kolejną kwestią jest dodanie do konfiguracji elementów konwencjonalnych podłączonych do panelu głównego lub do modułu EMIL. Przechodząc do właściwości modułu EMIL, ukazują się dostępne wejścia oraz wyjścia konwencjonalne. Klikając prawym przyciskiem na dane wejście, do którego podłączony jest element, tworzymy go w programie, wybierając dany typ. Dla różnego rodzaju czujek ruchu należy wybrać opcję punkt, w przypadku czujek stłuczenia szkła do dyspozycji mamy wejścia nr 5 i 6:

Po utworzeniu elementu możliwa jest jego konfiguracja. Na początku istotny jest typ punktu (2) (dostępny do wyboru z poziomu właściwości punktu) oraz jego parametryzacja (1) (dostępna z poziomu właściwości modułu EMIL):

Przy podłączeniu czujki do modułu EMIL możliwe są trzy rodzaje połączenia, natomiast przy podłączeniu czujki do panelu głównego tylko dwa:

Do parametryzacji wykorzystywane są rezystory 12,1k Ohm:

Konfiguracja sygnalizatorów

Zadziałanie sygnalizatorów w sytuacji alarmu należy również zaprogramować. Ich konfiguracja odbywa się z poziomu Menedżera wyjść. Menedżer wskazuje wszystkie obecne w systemie wyjścia. Jeżeli potrzebujemy podłączyć sygnalizator do wyjścia znajdującego się na płycie głównej centrali, musimy wrócić do menedżera sprzętu i aktywować dane wyjście jako urządzenie sygnalizacyjne:

Teraz w menedżerze wyjść powinno być widoczne dodane wyjście. Z poziomu jego właściwości i pola Lista elementów zachowania dostępny jest kreator zadziałania danego wyjścia. Najistotniejszy jest typ zachowania urządzenia:

Zewnętrzny typ zachowania występuje w strefie uzbrojonej, wewnętrzny typ natomiast w strefie nieuzbrojonej. Jeżeli chcemy, aby sygnalizator sygnalizował np. o alarmie sabotażowym lub wywołaniu antymaskingu czujki należy zaprogramować odpowiednie zachowanie w sygnalizatorze. Domyślnie program skonfigurował urządzenie sygnalizacyjne z zewnętrznym alarmem włamaniowym oraz sabotażowym. Trzeba pamiętać o przypisaniu strefy do urządzenia.

W przypadku sygnalizatora pętlowego np. FNM-420U program nie konfiguruje jego zachowania domyślnie. Należy ręcznie dodać wyzwolenie sygnalizatora za pomocą kreatora.

Tworzenie użytkownika systemu

W systemie można utworzyć maksymalnie 996 użytkowników. 4 użytkowników jest na stałe zarezerwowane (instalator, BIS, użytkownik standardowy i nadrzędny.).

Aby utworzyć użytkownika systemu, należy przypisać mu zestaw uprawnień oraz model strefowo-czasowy. W pierwszym kroku tworzymy zestaw uprawnień w zakładce Menedżer użytk. Nadając mu nazwę oraz związane z nim uprawnienia. W moim przypadku, dla celów instruktażowych, nadałem wszystkie możliwe uprawnienia:

Mój użytkownik ma mieć dostęp do zarządzania strefą 1 w dniach pn. - pt. od godz. 7:30 do 17:00. W związku z tym muszę stworzyć nowy model strefowo-czasowy. Modyfikuję model dzienny Normalny dzień roboczy:

a następnie model czasowy Dni robocze:

Kolejnym etapem jest utworzenie modelu strefowo-czasowego. Ponieważ mój użytkownik ma mieć uprawnienia dotyczące strefy 1 w konkretnych dniach i godzinach, tworzę model strefowo-czasowy ograniczony przez strefę i czas:

Tworzymy profil dostępu:

Ostatnim krokiem jest utworzenie użytkownika z przypisanym profilem dostępu i kodem PIN:

We właściwościach użytkownika możliwa jest zmiana języka interfejsu manipulatora, włączenie wydłużonego czasu opóźnienia przy wejściu/wyjściu, czy wymuszenie zmiany hasła przez użytkownika. Utworzony użytkownik otrzymał ID logowania 005. Po wysłaniu ustawień do centrali możliwe jest zalogowanie się użytkownika do klawiatury. Od wersji firmware 1.46 programu RPS, kontroler nie restartuje się przy wgrywaniu konfiguracji, jeżeli zmiany dotyczą tylko użytkowników.

Logowanie do panelu sterowania

Do manipulatora użytkownik loguje się, podając ID oraz kod PIN. Możliwe są dwie kombinacje, np. użytkownik o ID 005 i kodzie PIN 100220 loguje się następująco:

< pełne_ID >< PIN >: 005100220
< ID > # < PIN >: 5#100220

Pełne ID oznacza numer ID w formie 3-cyfrowej (np. przy ID nr 5 muszą pojawić się poprzedzające zera – 005).

W przypadku logowania jako instalator należy w pierwszej kolejności włączyć centralę w tryb instalatora. W przeciwnym razie przy próbie logowania dostaniemy na panelu sterowania stosowny komunikat. Przejście centrali w tryb instalatora następuje po przytrzymaniu przycisku instalatora przez 3 sekundy – dioda centrali powinna zacząć migać. Logujemy się sekwencją taką samą jak w przypadku użytkownika:

< pełne_ID_instalatora >< PIN >: 004123456 < ID_instalatora >#< PIN > 4#123456

Hasło instalatora w moim przypadku to 123456. Hasło to można oczywiście zmienić z poziomu RPS i zakładki menedżera użytkowników. Domyślnie hasło instalatora to 969594. Aby wyjść z trybu instalatora do trybu normalnej pracy centrali, należy przytrzymać przycisk instalatora przez 3 sekundy, aż dioda zacznie świecić światłem ciągłym.

Uzbrojenie/rozbrojenie z opóźnieniem przy wejściu/wyjściu

W jaki sposób zrealizować w systemie typową dla SSWiN funkcjonalność uzbrojenia lub rozbrojenia strefy z opóźnieniem po wejściu i wyjściu do niej? W pierwszej kolejności należy przypisać panelowi sterowania interesującą nas strefę (właściwości panelu sterowania i pozycja Strefa lokalna). We właściwościach panelu odszukujemy także pole Opóźnienie przy wyjściu i ustawiamy jako Użyj normalnego czasu opóźnienia strefy lub Użyj wydłużonego czasu opóźnienia strefy. Czasy normalnego oraz wydłużonego opóźnienia dostosowujemy we właściwościach danej strefy. Kolejnym etapem jest dostosowanie reakcji czujnika. We właściwościach danego punktu konfigurujemy go jako Punkt wyjścia i Punkt wyjścia z typem, który nas interesuje, np.:

Konfigurując typ linii wyjścia/wejścia należy zajrzeć do instrukcji programowania systemu, w której między innymi są one opisane:

Na ekranie manipulatora przy próbie uzbrojenia systemu przy wyjściu powinno pojawić się okno:

Natomiast przy próbie rozbrojenia systemu po wejściu:

Podsumowanie

Z pewnością system MAP5000 nie jest tak często spotykanym systemem alarmowym na obiektach, jak rozwiązania innych producentów, np. Satel czy Risco. W związku z tym informacje na temat tego systemu takie jak zasady doboru sprzętu, jego rozmieszczenia, dobór okablowania czy konfiguracja systemu nie są łatwo dostępne. Spotykając się w pracy z zapytaniami odnośnie doboru urządzeń MAP, zdecydowałem się przygotować tekst, w którym opisałem najistotniejsze kwestie, których projektanci mogliby nie uwzględnić. Zależało mi również, aby wyjść naprzeciw instalatorom, którzy nigdy wcześniej nie mieli styczności z konfiguracją oraz instalacją tego systemu. Mam nadzieję, że artykuł będzie odebrany pozytywnie, a w razie dodatkowych pytań zapraszam do kontaktu z naszym działem technicznym lub do komentowania posta. Warto mieć na uwadze, że zakup sprzętu w firmie Janex International wiąże się z fachową pomocą techniczną w przypadku problemu z jego konfiguracją. Możliwe jest również zorganizowanie podstawowego szkolenia z systemu MAP5000 w siedzibie naszej Firmy.

Adam Janiak
Specjalista ds. Technicznych
tel.: 22 863-63-53 wew. #228
kom: 884 156 847
e-mail: adam.janiak@janexint.com.pl

System sygnalizacji włamania i napadu MAP5000 – poradnik projektanta i instalatora